1 komentarz

• 

  Wydana w 2007 roku Apocrypha to trzecia płyta ukraińskiej formacji Fusion Orchestra. Jest to także, przynajmniej jak na razie, krążek zamykający dyskografię zespołu. Płyta jest króciutka - zawiera tylko 36 minut muzyki podzielonej na sześć utworów.
  
  Sami muzycy stwierdzili, że Apocrypha jest, w porównaniu z poprzednią płytą (Octagon, 2006) mniej melodyjna i bardziej eksperymentalna. Z jednej strony nie sposób nie zgodzić się z tym stwierdzeniem, z drugiej jednak wydaje się, że mówimy tu raczej drobnym przesunięciu akcentów w muzyce zespołu, nie zaś poważnej stylistycznej wolcie. Dalej mamy tu do czynienia ze świetnie zagranym delikatnym fusion, opartym na prostych i przewidywalnych (by nie powiedzieć schematycznych) kompozycjach, miłym dla ucha akustycznym brzmieniu (z dominującą rolą instrumentów klawiszowych) i nośnych tematach melodycznych. Z kompozycji warto wyróżnić dwie znajdujące się w drugiej części tego wydawnictwa: Elegy i tytułową Apocryphę. To zapewne je mieli na myśli muzycy, gdy mówili o owej 'eksperymentalności'. Są one jednak nie tyle trudniejsze w odbiorze, co po prostu ciekawsze.
  
  Niestety, zalety w tym wypadku bardzo łatwo zamienić na wady. Styl Fusion Orchestra można uznać za mało ciekawy, zupełnie nieodkrywczy i nudny. Nie bezzasadne byłoby też mówienie o braku wyrazistości, czy nawet miałkości muzyki zespołu. Wolę jednak w tym miejscu podkreślać jej prostotę i komunikatywność. Propozycja Fusion Orchestra jest bowiem skierowana do tych, którzy potrafią odnaleźć urok w spokojnym graniu pozbawionym większych ambicji. To dobra płyta (i zespół) także dla tych, którzy czasem mają ochotę na coś innego, lecz obawiają się, że grzebiąc na ślepo w ogromnym nurcie fusion natrafią na rzeczy zbyt ciężkie i przytłaczające.

  jacek chudzik piątek, 13, styczeń 2012 12:41 Link do komentarza