1 komentarz

• 

  W polskim radiu PiK - to tytuł, który nie przyprawia o interpretacyjny zawrót głowy i zdradza niemal wszystko: mamy do czynienia z nagraniem koncertowym, którego transmisja miała miejsce na antenie radia PiK, dodajmy - 17 kwietnia 2009 roku. Ale na tym kończą się rzeczy, których możemy być pewni. Jaką informację niesie grafika okładki? Co nazwa zespołu mówi o samym zespole?
  
  Muzykę grupy Question Mark najłatwiej określić jamem - jednym wielkim jamem, w którym stapiają się elementy jazzu i rocka, w którym na przemian zderzają się i koegzystują tak różne stylistyki, jak psychodelia, fusion, etno i hard rock. Ten jam ma swoje świetne momenty, jak na przykład niesione niepokojącą linią basu Go to Brightness, z poszarpanymi, zduszonymi dźwiękami gitary. Do mocniejszych fragmentów płyty należy też zaliczyć hipnotyzujące Mr. Tiradentes, czy rozszalałe Hinduismus.
  
  Niestety na albumie znajdziemy też utwory, które nie świecą już tak jasno. Do grupy bardziej bezbarwnych, hałaśliwych ale nie wciągających zaliczyłbym z kolei Free for All i Newjack, którym to wciąż bliżej do szkicu, pomysłu, niż pełnoprawnej kompozycji. Z dwóch pojawiających się na płycie aranżacji znanych motywów dość blado wypada Hendriksowskie Third Stone from the Sun - o wiele bardziej do gustu przypadła mi już Kattorna Krzysztofa Komedy.
  
  Trzy zamykające płytę bonusy nie pomagają w jednoznacznym ujęciu niniejszego wydawnictwa. Jest wśród nich studyjna wersja utworu Hinduismus, która, ze względu na gościnny udział Jarka Suskiego, stawia pytanie o brzmienie zespołu z drugim gitarzystą. Korzystniej? Ciekawiej? A może ze skrzypkiem w składzie? - bo i taką możliwość rysują przed nami muzycy Question Mark...
  
  Końcówka płyty dostarcza jeszcze jedną niewiadomą. W radiu PiK Quesion Mark zaprezentował się jako zespół wybierający brzmienie surowe, niemal garażowe, studyjne nagrania są z kolei o wiele bardziej uładzone, wysublimowane. Skoro jednak trzy dodatkowe utwory mają już dwa, trzy lata, pytanie brzmi: w którą stronę zmierza Question Mark? Swoją drogą, po dość szorstkim materiale koncertowym, wspartym zachętą do głośnego słuchania, niezwykłe wrażenie robi ostatni utwór na płycie. Jest to urocza coda zatytułowana ...is over, która z jednej strony - wydawać by się mogło - nie pasuje do tego wydawnictwa, z drugiej zaś niesłychanie je wzbogaca. Warto przebrnąć przez całą płytę, by dotrzeć do tej drobnej, leniwej kołysanki...
  
  Czy płyta W polskim radiu PiK jest swoistym wyjściem z mroku (jak mogłaby sugerować okładka) zespołu, który istnieje od ponad trzydziestu lat? Jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie nie ma. Zamiast niej, zespół zadaje nam dwanaście, trwających blisko godzinę pytań. Sęk w tym, że to nie słuchacz musi na nie odpowiedzieć. A mimo stażu Question Mark cały czas można odnieść wrażenie, że jest to zespół poszukujący swojego miejsca, swojego muzycznego oblicza. Choć ciekawy, poniekąd dramatyczny (są tu wzlotu, upadki, jest też trochę muzycznego szybowania), album ten nie daje nam odpowiedzi na to, czego się można po Question Mark spodziewać. Z pewnością warto zwrócić nań uwagę, jak i na sam zespół - kto wie, co nam zaproponuje (albo czym nas zaskoczy) następnym razem... Chcę wierzyć, że będzie to pozytywna niespodzianka.

  jacek chudzik środa, 02, grudzień 2009 22:41 Link do komentarza