1 komentarz

• 

  W marcu 1972 roku grupę opuszcza jeden z ojców założycieli - Jiri Kozel. Wybrał emigrację do Szwajcarii. Zastąpił go Josef Kustka , doskonały basista.. Grupa znów dużo koncertuje, m.innymi w Polsce ( z Niemenem i SBB), na Węgrzech (z Omegą) i w ówczesnym NRD. 4 miesiące od marca do czerwca następnego roku znów spędzają w studio rejestrując 5 utworów. Jednak czas tej płyty miał nadejść dopiero za 2 lata. Tymczasem grupa nadal dużo koncertowała jednocześnie szykując materiał na kolejne wydawnictwo... Do współpracy zaproszona została Orkiestra Jazzowa Czeskiego Radia, i w sierpniu 1974 roku ukazała się  Nowa Synteza II . W zasadzie jest to kontynuacja poprzedniej płyty ale&. Po pierwsze : bardziej rockowa, mimo że cały czas są obecne dęciaki Po drugie : z rockowym wokalem Po trzecie : tu orkiestra jest jedynie dodatkiem do kapelii Ta płyta, doskonała w swojej formie jest praktycznie pierwszą z elementami rocka symfonicznego i prawdziwie progresywną w historii grupy.4 nagrania. 42 minuty Muzyki. Muzyki wielkiej , kapitalnie zagranej, będącej subtelnym połączeniem jazz rocka, rocka symfonicznego i progresywnego. Oczywiście gitara Hladika rzuca na kolana , doskonałe są również solówki grane na Hammondzie (Karel Rozicka) i świetne skrzypce (Josef Kustka).. Pierwszy utwór - tytułowa 22-minutowa suita to dzieło niemal doskonałe, chyba nikomu w historii nie wyszło tak dobrze połączenie rocka symfonicznego z big bandem. Jest tu dosłownie wszystko od cudownie pokręconych rytmów, przez świetny wokal, kapitalne solówki do monumentalnych brzmień które tak kochamy w rocku symfonicznym, połączonych z jazzrockowym big bandem. Poezja. I tak jest do samego końca płyty. Tą płytę polecam wszystkim otwartym na ambitne dzwięki, oraz miłośnikom fusion z dawnych lat. A dla gitarzystów - MUS...

  Aleksander Król poniedziałek, 18, lipiec 2011 15:57 Link do komentarza