1 komentarz

• 

  Album mimo że nagrany jeszcze w 1969 roku, ukazał się dopiero w czerwcu 1970 roku. Cóż , takie były czasy, cenzura, komisje kwalifikacyjne itp&. Koszmar& A muzyka ? Oryginalna płyta zawierała 10 utworów utrzymanych w stylu&. psychodelicznego blues rocka . Prawie 40 minut muzyki. Jeszcze nic nie zapowiadało Wielkich Płyt , aczkolwiek były tu już utwory zdecydowanie wykraczające poza ramy psychodelii i klasycznego bluesa. Natomiast słuchając gry Radima można się domyśleć że jego talent już niedługo eksploduje. Nie znam gitarzysty z tego okresu który tak grał , owszem byli wspaniali gitarzyści jazzowi, ale to inna bajka. Był też cudowny Jimmy Hendrix, przereklamowany Clapton i dziesiątki innych ale technika gry Hladika była niepowtarzalna a wszechstronnością przewyższał wszystkich&.. Posłuchajcie wspaniałego prawie jazz-bluesowego Little Girl ze znakomitym niemal jazzowym solem. Piękny numer. Następny, Deserted Alley to już niemal wczesno progresywny kawałek z elementami psychodelii i wszechobecną (ale nie natrętną) gitarą& Potem piękna bluesowa ballada z cudownym , delikatnym solem gitarowym przy którym Clapton robi się malutki& Ta płyta jest znakomitą, pyszną zakąską przed daniem głównym , do którego jednak jeszcze daleko...

  Aleksander Król poniedziałek, 18, lipiec 2011 15:35 Link do komentarza