1 komentarz

• 

  Płytę otwiera Mediewal Overture, utwór który można by nazwać wizytówką tej płyty. Dzwonkowate klawisze przerywa dynamiczny atak perkusji, by przejść w posępny pasaż klawiszowy po której następuje szybka kanonada i to wszystko na przestrzeni 3 minut. Ten krótki fragment pozwala zorientować się iż mamy do czynienia z czarodziejami muzycznymi. Szybkie zmiany tempa, zaskakujące przejścia, bogactwo tematów i nastrojów to cechy które opisują Medieval Overture.
  Drugi utwór ma bardziej regularną strukturę, co nie oznacza iż cokolwiek jest przewidywalne. Rozpoczyna go wyraźny pulsowanie basu Stanley Clarka (stanowiące główny motyw kompozycji) ponad którym unoszą się cieplutkie chmurki klawiszy. W dalszej części utworu pierwsze solo na płycie gra Al Di Meola, rozpoczyna spokojnie jakby próbując dźwięki by w finale ogniście wystrzelić w górę. Sorceress to doskonały przykład komunikacji między muzykami, kolejne tematy następują po sobie gładko i płynnie, możemy tu mówić o naturalnej wręcz spójności muzyki. Druga część utworu to dialog gitary z klawiszami, całość uzupełnia genialna gra Whita pełna finezji i dynamiki zarazem.
  Tytułowy Romantic Warrior otwiera deszczyk Chicka Corea kontrastujący z niskim pomrukami basu Clarka, gdzieś w oddali słychać dzwon. To jakby obrazek z okładki płyty romantyczny wojownik okuty w zbroje nad którym widzimy dwa beztroskie gołąbki. Można by powiedzieć iż w jakimś sensie opisuje on muzykę Return to Forever, która potrafi być majestatyczna i dostojna jak średniowieczny rycerz, by za chwile puszczając oko do słuchacza stać się beztroska i figlarna. To jest chyba koncepcja muzyczna zespołu by po prostu bawić się muzyką, zaskakując słuchacza nieprzewidywalnymi zagrywkami i ciągle zmieniającymi się tematami. W utworze tym szczególnie podoba mi się gra Stalneya Clarka. Jego wkład w ten utwór, to dowód na uznanie basu jako instrumentu pierwszego planu. Elastyczność, wyobrażania muzyczna i oczywiście warsztat pozwoliły Clarkowi swobodnie improwizować i dotrzymywać kroku klawiszom i gitarze w kreowaniu przestrzeni muzycznej.
  Powyższej przedstawiłem tylko trzy utwory, których na płycie jest sześć. Podsumowując muzykę Return to Forever, trzeba podkreślić jej różnorodność stylistyczną z mistrzowskim wykonaniem. To właśnie umiejętności techniczne muzyków pozwalają im w niemal nieograniczony sposób improwizować i bawić się muzyką. Trzeba podkreślić też ich specyficzne poczucie humoru, przykładem jest The Magician, w którym po tajemniczym wstępie słyszymy dźwięki dziecięcej pozytywki pomieszane z odgłosami z wieży czarnoksiężnika, które mogłyby trafić do kreskówki. Romantic warrior to 45 minut muzycznej podróży w nieznane obszary. Płyta ta łączy wysmakowane zagrywki techniczne z łagodnym i ciepłym nastrojem. Nie znajdziemy tu nużących mielizn instrumentalnych, można by powiedzieć iż czas na płycie został należycie zagospodarowany, gdy jakiś temat się nasycił muzycy dorzucają kolejne elementy, bądź nagle zmieniają kierunek w którym podąża muzyka. Romantic warrior do doskonała zbiorowa improwizacja, która udowadnia iż muzyka instrumentalna jest nieograniczoną skarbnicą pomysłów.

  maciej starzyk piątek, 25, listopad 2011 13:58 Link do komentarza