1 komentarz

• 

  Początek lat osiemdziesiątych Corea spędził grając w duetach. Począwszy od Herbiego Hancocka, poprzez innych pianistów (Nicolasa Economou, Friedricha Guldę) koncentrował się na jazzie i muzyce klasycznej. Corea posmakował w tym nurcie i w ciągu 5 lat wydał kilka podobnych albumów nagranych w duetach zarówno fortepianowych jak i na fortepian i wibrafon (z G. Burtonem), czy fortepian i flet (z S. Kujalą). Wydał także solowe miniaturki na fortepian. Ale jak widać zaczęło mu już brakować rockowych klimatów, bo w 1983 roku wskrzesił na kilka koncertów grupę Return To Forever. Był to jednorazowy projekt, który nie zaowocował żadnymi nowymi kompozycjami, ani też żadnymi oficjalnymi płytami. Jednak na fali popularności tej rockowo-jazzowej odmiany swojej muzyki, Corea zdecydował o stworzeniu nowego projektu, który roboczo przybrał nazwę od wydanej przez niego pierwszej płyty. Elektric Band to był zespół superindywidualności, a Chick miał rękę do wynajdywania wspaniałych muzyków. Ten klasyczny skład Elektric Bandu, pomniejszony o gitarzystę został Akoustic Bandem. W obu formacjach prym wiodła wspaniała sekcja rytmiczna. Niesamowity, grający we własnym niepowtarzalnym stylu młody pałker Dave Weckl i niemniej znakomity i równie medialny, grający na kontarbasie i 6 strunowej elektrycznej gitarze basowej - John Patitucci.
  
  Muzycznie - to wszystko co słyszymy na tej płycie to kompozycje Chicka, wzbogacone talentem dwóch wspomnianych muzyków i gitarzysty Scota Hendersona. Mieszanka wybuchowa, kapitalny fusion w czystej postaci. Genialne zagrane i nagrane, w nowej wytwórni płytowej Davida Grusina - GRP. Wielka płyta, którą można polecić wszystkim miłośnikom jazz-rocka spod znaku RTF, Mahavishnu itp. Bierzcie to w ciemno i słuchajcie. ZNAKOMITA RZECZ!!!

  Konrad Niemiec czwartek, 09, luty 2012 23:24 Link do komentarza